اگر قصد انجام ایمپلنت پستان را دارید احتمالاً در مورد احتمال ابتلا به سرطان شنیدهاید. برخی میگویند شما نباید بههیچوجه ایمپلنت انجام دهید تا در معرض خطر سرطان قرار نگیرید. این ادعا تا چه اندازه درست و علمی است؟ آیا برای بهبود ظاهر پستان خود باید رویکرد دیگری را دنبال کنید؟
ایمپلنت پستان یکی از شایعترین جراحیهای زیبایی در جهان است. انجام عمل جراحی سینه میتواند بر زندگی فرد تأثیرات مثبتی داشته باشد. در سال 2015 ، نزدیک به 280،000 زن تنها در ایالات متحده آمریکا از طریق ایمپلنتهای سیلیکونی یا نمکی ، سینه خود را بزرگ کردهاند و حدود 106000 بیمار مبتلا به سرطان پستان با سابقه برداشتن پستان (ماستکتومی) ، از ایمپلنت سینه برای ترمیم این قسمت استفاده کردهاند.
بااینوجود ، هر عمل و اقدام پزشکیای میتواند خطرات خاصی را نیز به همراه داشته باشد؛ ایمپلنت پستان نیز از این قاعده مستثنا نیست. اخیراً یکی از این خطراتی که در مورد این اقدام جراحی مطرح شده است لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک همراه با ایمپلنت پستان (BIA-ALCL) میباشد. مقالات و اطلاعات پزشکی مختلفی دراینباره منتشر شده است که میخواهیم در اینجا بهطور خلاصه به آنها بپردازیم.
بزرگ کردن پستان با استفاده از ایمپلنت یا کاشت سینه در گروه جراحیهای پلاستیک ترمیمی و زنان و زایمان قرار میگیرد. این جراحی معمولاً به دلیل بهبود جنبههای زیبایی این عضو انجام میشود. اگر ناهنجاری خاصی در پستان زنان وجود داشته باشد ، این یک جراحی جنبه درمانی نیز پیدا میکند. همچنین برای بازسازی پستان بعد از قطع عضو مثلاً به دلیل سرطان سینه از این جراحی استفاده میشود. ایمپلنت پستان شامل دو بخش به نام پوسته و پرکننده میباشد که این پرکننده عمدتاً از نوع نمکی یا سیلیکونی میباشد. شکل ایمپلنت توسط غلاف یا پوسته آن تعیین میشود.
BIA-ALCL مخفف “لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک همراه با ایمپلنت پستان” است. این یک نوع نادر از سرطان است که نباید با سرطان پستان اشتباه گرفته شود. سازمان بهداشت جهانی (WHO) و سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) در مورد ارتباط احتمالی بین BIA-ALCL و ایمپلنتهای پستان صحبت میکنند. بااینحال ، این موضوع اثبات نشده است. مطالعات قبلی ، که سعی در ایجاد ارتباط بین ایمپلنت و این نوع لنفوم را دارند ، به دلیل محدود بودن دادههای موجود، ازنظر علمی قابل استناد نیستند. FDA در حال حاضر حدود 600 پرونده ثبتشده دارد، درحالیکه تعداد بیش از 35،000،000 حامل ایمپلنت وجود دارد. با در نظر گرفتن این مورد، میتوان گفت که شیوع این نوع سرطان در دارندگان ایمپلنت، کمتر از یک نفر در هر 50000 نفر است. از طرفی با در نظر گرفتن اینکه از هر 9 زن یک نفر مبتلا به سرطان پستان است ، این تعداد از این هم کمتر خواهد بود.
به گفته محققان ، دقیقاً مشخص نیست که ایمپلنت پستان چطور میتواند باعث ایجاد ALCL شود. این عارضه ممکن است به دلیل التهاب مزمن در اطراف ایمپلنت باشد، خواه ناشی از خود ایمپلنت باشد یا باکتریهایی که در سطح ایمپلنت رشد میکنند. تصور میشود که ساختار سطح ایمپلنت پستان در این زمینه نقش ایفا میکند؛ بر این اساس ، ایمپلنتهایی که دارای سطوح بافتدار و خشن هستند بیشتر از آنهایی که دیواره صاف دارند با BIA-ALCL همراه هستند. یکی از دلایل احتمالی این امر این است که سطوح بافتدار، سطح و فضای بیشتری را برای رشد و تکثیر باکتریها در اختیارشان قرار میدهند. این باکتریها بهنوبه خود ،میتوانند باعث ایجاد عفونت شوند که در موارد بسیار نادر منجر به BIA-ALCL میشود. البته این نظریه نیز متزلزل است ، زیرا بیش از 30 مورد از مبتلایان به BIA-ALCL دارای ایمپلنت صاف بودند.
BIA-ALCL بیشتر در بافتهای اطراف ایمپلنت پستان رخ میدهد ، اما ممکن است در مناطق دیگر بدن ازجمله غدد لنفاوی نیز گسترش یابد.
علائم شایع این نوع سرطان عبارتاند از:
• تورم مداوم یا درد در ناحیه کاشت پستان ، اگرچه عمل جراحی سالها پیش انجام شده باشد.
• جمع شدن مایعات اطراف ایمپلنت
• ایجاد کپسول به شكل بافت اسکار در اطراف ایمپلنت پستان. البته این بدان معنا نیست که شکلگیری هر کپسولی منجر به ایجاد BIA-ALCL میشود.
این علائم اغلب چندین سال یا حتی چند دهه بعد از عمل جراحی ایمپلنت پستان اتفاق میافتند.
نیمی از موارد گزارششده از BIA-ALCL اغلب طی 7 تا 8 سال پس از انجام عمل کاشت پستان گزارش شده است. اگر پزشک به BIA-ALCL شک کند ، آزمایشهای مختلفی انجام میدهد تا علل دیگر مرتبط با این علائم را رد کند. بهعنوانمثال ، پزشک میتواند بیوپسی از بافت یا برداشت ترشحات تولیدشده در این محل را با کمک سونوگرافی انجام دهد. علم در سالهای اخیر پیشرفت چشمگیری داشته و استانداردهای تشخیصی مناسبی را ارائه کرده است.
اگر BIA-ALCL زود تشخیص داده شود ، تنها برداشتن ایمپلنت پستان و کپسول اطراف آن برای درمان کافی است. در مواردی که تشخیص دیرتر صورت میگیرد ، علاوه بر برداشت ایمپلنت و کپسول همراه آن ، از شیمیدرمانی برای کنترل سرطان استفاده میشود. این نوع لنفوم پیشرفت بسیار تدریجی دارد و بسیار خوب قابل کنترل و درمان است.
مطمئننا هرگونه ارتباط بین ایمپلنت پستان و سرطان نگرانکننده است. بااینحال ، این یافتهها به معنای تغییر برنامه درمانی شما یا برداشتن ایمپلنت پستان نیست. همانگونه که ذکر شد این عارضه، بسیار نادر است و در صورت بروز، بهراحتی کنترل میشود. هرگونه تغییر در ایمپلنت و یا برداشت آن بهمنظور پیشگیری از BIA-ALCL ، از طرف متخصصان و همچنین FDA توصیه نمیشود. برای معاینه منظم به پزشکتان مراجعه کنید و هرگونه علامت یا علائمی مانند تورم پستان ، بروز توده ، درد یا تغییر شکل پستان را به او گزارش کنید. اگر در حال برنامهریزی برای ایمپلنت پستان هستید ، در مورد خطرات و فواید آن با پزشک خود مشورت کنید.
MedGo Team